Ugrofińska wampirzyca (Noémi Széesi,2002) Wampirzyca po węgiersku.

- No kochana wnuczko, ktoś przyjdzie do nas dzisiaj na kolację – zapowiada babka wampirzyca

- Kto będzie jadł? Ty czy on? – odpowiada wnuczka

- Bardzo śmieszne. Tak czy siak muszę mieć wolną noc.

- Tylko proszę! Umyj wreszcie ten młynek od mięsa i krew z podłogi, bo jak kiedyś przyjdzie do nas w nieoczekiwanej chwili gospodyni kamienicy... To wiesz. Bardzo się zdziwi.*

Jak wyobrażamy sobie wampiry? Mieszkają w miejscach niedostępnych dla przeciętnych ludzi. Są to jakieś zamczyska czy coś. Często nienaturalnie się zachowują, tak jakby byli ludźmi, którzy uciekli z zakładu psychiatrycznego. Są przecież seryjnymi mordercami.  Żywią się ludzką krwią – to przerażające. Sieją postrach i grozę! A co gdyby spotkać po prostu wampirzycę, która zajmuje się bajkopisarstwem? Prawdzie nieco niezrozumiałe dla dzieci... Gdyby tak spotkać osobę, która wprawdzie ludzi nie lubi, ale też nie ma na nich punkcie wariacji i wcale nie myśli non stop o wbijaniu w ich szyje swoich kieł i wysysaniu z nich krwi. Bardziej interesowało ją pisanie, a potem zbadanie, czym są uczucia i miłość. Oto Jerne Volta-Ampere – bohaterka debiutu Ugrofińska wampirzyca węgierskiej pisarki Noémi Széesi.

W sumie mnie ta powieść nieraz rozbawiała, zaciekawiała i zastanawiała. Oczywiście, do bycia w pełni usatysfakcjonowanym trochę mi brakuje, ale raczej jest to dla mnie ciekawa przygoda. Głównymi bohaterkami są babka, która ma ponad 200 lat oraz jej wnuczka Jerne, która początkowo nie jest jeszcze wampirem, ale w jej żyłach płynie taka krew. Przepustką do świata wiecznie żywych – umarłych jest pierwsze ukąszenie i napicie się krwi – z tym młoda się rozprawi. Wnuczka to nietypowa bohaterka jak i babka. Relacja między nimi bez złudzeń przypomina wiecznie napiętą panującą w domu pomiędzy starszym a młodszym. Jest w tym wiele goryczy, przekomarzania się aż w końcu dyktatura babki. Wracając do wnuczki można mówić o niej jako o bohaterce introwertycznej, nie lubiącej świata, ale nie podejmującej zdecydowanych kroków w nim. Jedynym konkretnym marzeniem jest wydanie bajki i pisanie bajek. Problem w tym, że ich treść i przesłanie odstaje od norm. Po drodze przyjdzie jej się z mierzyć z uczuciami, choć jako wampir nie będą jej do niczego potrzebne. Te i inne pojawiające się postacie są okazją do pokazania pewnego wycinka mentalności Węgrów.

Powracając do rozbawiania, uważam to za spory atut! W szczególności w pierwszym tomie. Pojawiająca się groteskowość, jak choćby nagi anioł wśród wampirów, spora ilość czarnego humoru sprawiają, że opowieść ta to nie powieść grozy i fantasy, lecz raczej czarna komedia – obyczajowa, która utrzymana jest w konwencji świata wampirów. W drugim tomie ilość tego humoru jakby spada, jest nieco monotonnie, ale akcja zmierza ku dobremu (oceniając jakość książki) zakończeniu.

"-A więc pana zdaniem jestem cynicznym zwierzęciem - odezwał się niespodziewanie Chomik, zapalając kolejne cygaro. (...)

- Pan ma chyba paranoję, Chomiku - wycedził Kret, ponieważ zadecydował, że za żadne skarby nie będzie się denerwował. Chomik zgasił wypalone do połowy cygaro, zostawił je w popielniczce (...)

-Paranoję? Być może. A teraz napijmy się. "

Ugrofińska wampirzyca wydana w 2002 r. wychodzi naprzeciw stereotypowym poglądom i wizjom na temat wampirzego życia. I dobrze. Jest to pozycja w ten sposób ambitna, choć nie wybitna. Jest okazją do obyczajowego spojrzenia w inny sposób na tę tematykę. Ucieszy tych, którzy cenią sobie trochę specyficznego humoru oraz inteligencję. Nie jest to długa książka, dwa, trzy wieczory poświęcone jej mogą wystarczyć. Nie wymaga maksymalnego skupienia, ponieważ narracja jest pierwszoosobowa, język nieskomplikowany, a wątków nie jest dużo. Być może masz ochotę spróbować czegoś innego? Pamiętaj, nie każdego zadowoli, ponieważ nie każdy oczekuje takiej wizji i przekazu.

Czytacie powieści o wampirach? A może oglądacie takie filmy? Jakie?

Czy jesteście taką tematyką zainteresowani?

Czy spotkaliście się z tą tematyką przedstawioną w niekonwencjonalny sposób?

Ocena:7/10

Warto być na bieżąco dzięki....

Warto zobaczyć również....

*Przytoczony dialog nie pochodzi z recenzowanej książki.